Challenges

Quantum computing klinkt ingewikkeld. En dat is het ook. Maar het wordt wél steeds belangrijker. Van cybersecurity tot kunstmatige intelligentie: de rekenkracht van quantum computers kan straks hele sectoren veranderen. Daarom is het essentieel dat meer mensen op jonge leeftijd kennismaken met deze technologie. Een team van zes HBO-ICT-studenten ontwikkelde de game Quantum Fish: een speelse, visuele en verrassend toegankelijke introductie in de quantumwereld.

Een game die quantum leuk maakt
Quantum Fish is een educatieve game die jongeren spelenderwijs laat zien wat quantum computing inhoudt. In het spel bestuur je een vis die door een doolhof navigeert met behulp van zogeheten quantum gates: een visuele vertaling van complexe rekenmodellen. Onderweg ontwijk je bommen, verzamel je muntjes en leer je hoe quantummechanica werkt.

De game bevat meerdere minigames én een opvallend fysiek element: een interactieve bol die visueel laat zien wat er ‘achter de schermen’ van quantummechanica gebeurt. De bol, ontwikkeld in samenwerking met de Leidse Instrumentmakers School, verandert van kleur en richting op basis van de acties in de game. Zo wordt een abstract concept ineens tastbaar.

Challenge-based onderwijs in de praktijk
Het project is onderdeel van de afstudeerrichting Innovative Development, die studenten volgt vanuit de Dutch Innovation Factory in Zoetermeer. De opdracht kwam van Quantum Delta NL, in samenwerking met onder meer hun Talent & Learning Centre Delft/Leiden. Het doel van de game is om jongeren die voor een studiekeuze staan al vroeg laten kennismaken met quantum computing, zodat de drempel om ermee aan de slag te gaan lager wordt.

De studenten bouwden in zes maanden tijd een sterke basis. Ze deden zelf uitgebreid onderzoek, vertaalden complexe kennis naar begrijpelijke spelvormen, testten met jongeren en ontwikkelden een spel dat ook daadwerkelijk gespeeld werd op de Expo. Daar eindigde Quantum Fish op de tweede plek in de competitie.

Meer dan alleen een game
Voor het team was het project een leerzame ervaring, niet alleen op technisch vlak. Dit type onderwijs verschilt fundamenteel van werken aan een papieren casus. Studenten spraken direct met een echte opdrachtgever, leerden hun wensen en prioriteiten begrijpen en ontdekten hoe je professioneel communiceert met een klant. Ook het managen van een project kwam aan bod: van eerste idee tot testbare versie en eindpresentatie.

De groep bestond uit studenten met verschillende achtergronden binnen HBO-ICT, van software engineering tot web- en game development. Juist die diversiteit zorgde voor een sterke samenwerking en een tastbaar eindresultaat. “Het was mooi om te zien hoe iedereen vanuit zijn eigen expertise iets waardevols kon bijdragen,” vertelt Siddhart Ghogli, een van de teamleden.

Digitale vernieuwing in het Dutch Innovation Park
Het project krijgt mogelijk een vervolg: een nieuwe studentengroep kan de game verder uitbreiden tot volwaardige lesmodule. Maar één ding is zeker: Quantum Fish laat zien hoe je met creativiteit, samenwerking en slimme technologie grote thema’s toegankelijk maakt voor een nieuwe generatie. En dat gaat verder dan alleen technologie begrijpelijk maken. Het draait om het vergroten van digitale geletterdheid, het voorbereiden op maatschappelijke veranderingen en het stimuleren van nieuwsgierigheid naar de wereld van morgen.

Precies dat is waar het Dutch Innovation Park voor staat: onderwijs, onderzoek en partnerschap samenbrengen om digitale vernieuwing vorm te geven. Vanuit de praktijk, met echte vraagstukken en concrete impact.

Wie kent het niet: je ruimt je koelkast op en ergens achterin duikt een potje pesto op waarvan je niet eens meer wist dat je het had. Al twee maanden over de datum en met flinke schimmelgroei aan de bovenkant. Zonde én onveilig. Drie eerstejaars HBO-ICT studenten hebben daar iets op bedacht: met Scan-IT – een zelfbedachte oplossing die nog volop in ontwikkeling is – willen de studenten het makkelijker maken om bij te houden wat er in je koelkast ligt en wanneer iets op moet.

Zo werkt het
Scan-IT is een combinatie van een slim apparaatje en een gekoppelde app. Je scant met het apparaat de barcode van een product, vult handmatig de houdbaarheidsdatum in en vervolgens verschijnt het item in de app. Die laat je overzichtelijk zien welke producten je in huis hebt, en wanneer ze (bijna) over datum gaan. Zo houd je grip op je voorraad en verspil je minder eten. “Goed voor je portemonnee én voor de planeet. ”

“Onze focus lag op de Sustainable Development Goal ‘Verantwoorde consumptie en productie’,” vertelt de projectgroep. “Eén van ons werkt bij de supermarkt en zag hoeveel voedsel daar wordt weggegooid. Wij wilden iets maken wat mensen thuis echt helpt om bewuster met hun eten om te gaan. We hadden al onze ideeën op memoblaadjes geschreven en in een middagje was Scan-IT geboren.”

Zelf ontwikkeld van microbit tot app
Het apparaatje én de app zijn door de studenten zelf ontwikkeld, inclusief ontwerp, database en functionaliteit. “We begonnen met nul kennis, maar stap voor stap leer je wat je nodig hebt. Je gaat Youtube-tutorials kijken, uitproberen, fouten maken, opnieuw beginnen… en uiteindelijk werkt het,” vertelt Vincent de Jager, een van de studenten uit het groepje.

Voor de hardware gebruikten ze een microbit: een minicomputertje waarmee je zelf simpele systemen kunt bouwen. In het lab van de Dutch Innovation Factory sleutelden ze met hulp van docent Wouter Pijnacker Hordijk aan de juiste opstelling om uiteindelijk een werkend apparaatje te maken die producten kan scannen. “Soms werkte iets na heel lang puzzelen niet en dan moest toch het anders. Dat frustreerde soms maar maakt het uiteindelijk juist leerzaam en leuk.”

Leren door te doen
Deze challenge maakte deel uit van het eerste semester van HBO-ICT. Geen lessen uit een boek, maar leren door te maken. En dat sprak aan. “Je leert zóveel sneller. Omdat je meteen bezig bent met iets echts. En er is geen goed of fout. Als het werkt, is het goed. Die vrijheid zorgt dat je groeit.” Voor Vincent was het zelfs een bepalend moment: “Ik wist door deze opdracht zeker dat ik verder wilde met de richting Innovative Development.”

De toekomst van Scan-IT
“We hebben nu een prototype van Scan-IT maar het is nog niet helemaal klaar voor gebruik. We hebben de intentie om de app door te ontwikkelen, het zou zonde zijn om het te laten liggen,” zeggen de studenten. “Er zijn nog genoeg kansen, maar het moet wel passen naast school. De toekomst zal het leren...”. Of Scan-IT straks echt in de keuken staat, is dus nog de vraag. Maar de ervaring, samenwerking en skills die de studenten opdeden, zijn nu al goud waard.

Challenge-based learning in de Dutch Innovation Factory leidt tot tastbare innovatie. Spreekt dit soort challenge-based onderwijs jou aan? En werk jij graag aan slimme tech-oplossingen voor echte problemen? Kijk dan welke mbo-opleidingen & hbo-opleidingen je kunt volgen in de Dutch Innovation Factory.

Het begon met een idee. Of eigenlijk meer met een keuze. Vijf studenten van De Haagse Hogeschool – drie eerstejaars en twee vierdejaars HBO-ICT – besloten zich in te schrijven voor ProjectB van Sogeti: een landelijke challenge waarin studententeams innovatieve oplossingen ontwikkelen voor mensen met een beperking. Geen vooraf omlijnde opdracht of een casus van papier, maar de vrijheid om zelf iets te ontwikkelen dat er écht toe doet. “Juist die vrijheid gaf ons de motivatie om iets te maken dat verschil maakt,” vertellen de studenten.

Tijdens de kick-off brainstormde het team over de doelgroep. Al snel waren ze het eens: ze wilden iets doen voor mensen met MS. De reden hiervoor was erg persoonlijk. Eén van de teamleden verloor zijn moeder aan de ziekte. En dus doken ze in de wereld van multiple sclerose, een aandoening waarbij het immuunsysteem het eigen zenuwstelsel aanvalt. MS-patiënten hebben hierdoor last van vermoeidheid, plotselinge energiedips, en moeite met dagelijkse taken die voor anderen vanzelfsprekend zijn.

Voor mensen met MS, mét mensen met MS
Om de problemen van mensen met MS te begrijpen, begon het team met onderzoek. Waar lopen zij tegenaan? Wat is de hulpvraag? Met behulp van de Design Thinking-methodiek maakten ze een ‘day in the life’ van mensen met MS en een probleemboom. Maar al snel ontdekten ze: modellen en aannames zijn niet genoeg. Ze moesten de mensen zelf spreken.

Via de MS-vereniging kwamen ze in contact met Marja: zelf MS-patiënt én belangenbehartiger. Zij bevestigde waar het grootste knelpunt ligt: energiemanagement. “Het ene moment voel je je prima, het andere moment ben je helemaal gesloopt. En daar is vaak geen pijl op te trekken.”

En dus definieerde het team met behulp van de doelgroep het probleem, toetste dit bij ziekenhuizen, patiëntenverenigingen en zorgverleners, en scherpten hun ideeën steeds verder aan. Prototype maken, testen, feedback verwerken, doorontwikkelen. Steeds opnieuw. De input van gebruikers stond continu centraal. “We wilden iets maken vóór mensen met MS, mét mensen met MS.”

Geen Google Maps maar een weersvoorspellingsapp
Het resultaat is de Energiekompas: een app die gebruikers helpt om inzicht te krijgen in hun energieniveau. De app combineert data van een smartwatch – zoals slaap, hartslag, stress en inspanning – met informatie uit de agenda. Zo ontstaat er een voorspelling van hoe intensief je dag zal zijn. Wat staat er op de planning, en wat kost dat jou aan energie? Hoe zwaar is het om te douchen, koffie te drinken met een vriend of een bezoek aan de supermarkt te brengen?

Op basis van een eerste vragenlijst, continue feedback van de gebruiker én de smartwatchdata, wordt die voorspelling steeds slimmer. Zo helpt Energiekompas om bewuster keuzes te maken, passend bij wat iemand aankan. Het is geen exacte wetenschap of garantie voor hoe je je zult voelen, maar het geeft richting. “Zie het niet als Google Maps, maar meer als een weersvoorspelling.”

Het algoritme achter de app is complex, maar het gebruik moet vooral eenvoudig en intuïtief zijn. Het team ontwierp een strak design en bouwde een eerste prototype. In het volgende semester gaan ze verder met het bouwen van een werkende app. “We hebben nu een huis gebouwd met planken van overal vandaan. Komend semester willen we daar een stevig geheel van maken.”

“Dit had ik nooit gedacht toen ik aan deze opleiding begon’’
De studenten hebben gewerkt in sprints van drie weken, met duidelijke steppingstones. Dit soort onderwijs is typerend voor HBO-ICT. Geen hoorcolleges of vaste standaardtoetsen, maar spelenderwijs en zelfsturend onderwijs met veel ruimte om te proberen en te falen.. “We hadden nog nooit een app gebouwd. We moesten alles zelf uitzoeken. Maar juist daardoor word je eager. Omdat je weet: dit is voor een echt product, voor echte opdrachtgevers en voor échte mensen.”

En die mensen laten inmiddels weten hoe welkom hun idee is. “We waren laatst bij het Alrijne Ziekenhuis in Leiden om ons prototype te laten zien. Toen kwam er een meneer in een rolstoel naar ons toe. Hij zei: ‘Mag ik alsjeblieft in de pilotgroep? Dit geeft me weer hoop.’  Dat we met een project voor school zóveel impact kunnen maken… dat had ik nooit verwacht toen ik aan deze opleiding begon.

Finale projectB: een gestolen winst?
Op 18 juni presenteerde het team hun app tijdens de landelijke finale van ProjectB. En hoewel ze veel lof kregen voor hun pitch, het prototype én de maatschappelijke impact van hun idee, vielen ze nét buiten de prijzen. “We hebben enorm leuke feedback gekregen, maar helaas niet gewonnen. Een gestolen winst wordt het genoemd,” aldus teamlid Vincent de Jager. “Maar we gaan er na de zomervakantie gewoon met volle moed mee door!”

De droom is om Energiekompas verder te ontwikkelen en eventueel onder te brengen bij een partij die het kan uitbrengen en opschalen. Niet om er rijk van te worden, maar om impact te maken. “Het hoeft niet van ons te blijven. We willen vooral dat het niet stilvalt. Dat het er écht komt, voor al die mensen die Energiekompas zo hard nodig hebben.”

Innovative Development op plek vier bij de Nederlandse Onderwijspremie
Ook het onderwijs waaruit dit soort projecten voortkomt, krijgt erkenning. Het programma Innovative Development – waar de studenten van Energiekompas onderdeel van zijn – eindigde op de vierde plek bij de Nederlandse Onderwijspremie 2025. Een prachtige bevestiging van de onderwijsvernieuwing bij De Haagse Hogeschool, midden in het Dutch Innovation Park.

Innovative Development combineert challenge-based learning, programmatisch toetsen en samenwerking met het werkveld tot een toekomstgericht onderwijsconcept. Studenten werken zelfsturend aan maatschappelijke vraagstukken en bouwen zo aan impactvolle innovaties – zoals Energiekompas. Een topklassering in een prestigieuze nationale competitie is dan ook meer dan verdiend.

Credits filmpje: Erik Akeboom

Leerlingen en studenten uit het vo, mbo en hbo ontwikkelden slimme keukenconcepten die zich aanpassen aan de wensen, behoeften en fysieke mogelijkheden van de gebruiker. Tijdens een gezamenlijke eindpresentatie in het Experimenteerhuis in Zoetermeer presenteerden zij hun ideeën: van verstelbare aanrechtbladen tot ondiepe wasbakken, uitschuifbare vaatwassers en zelfs AI-gestuurde kasten en lades. Met trots vertelden ze over hun concepten voor een inclusieve, toekomstbestendige keuken.

Slimme oplossingen voor échte uitdagingen
De eindpresentaties vormden het sluitstuk van een nieuwe multidisciplinaire challenge van het Experimenteerhuis: de Smart Kitchen. De challenge draait om het ontwikkelen van een keuken die zich aanpast aan de wensen, behoeften en fysieke mogelijkheden van de gebruiker. In kleine groepjes presenteerden de leerlingen en studenten hun idee of concept voor mensen met een fysieke functiebeperking, zoals Pieter Bas: een jonge man in een rolstoel, die ondanks zijn verlamming aan één arm en beide benen graag in de keuken bezig is.

Leren van elkaar, met elkaar
De challenge is een samenwerking van  CIV Welzijn & Zorg, CIV Smart Technology, Middin , Pronk Ergo en verschillende onderwijsinstellingen: voortgezet onderwijs (Technasium Melanchthon Bergschenhoek, Oranje Nassau College Clauslaan en Oranje Nassau College Parkdreef), mbo-studenten Zorg en ICT van mboRijnland én hbo-studenten HBO-ICT van De Haagse Hogeschool. De samenwerking laat zien hoe onderwijs en praktijk elkaar kunnen versterken. Zo leveren zorgstudenten waardevolle input over het ziektebeeld van Pieter Bas, denken ICT-studenten mee over slimme technologische oplossingen en leverde Middin - als zorginstelling - een bijdrage door op verschillende momenten feedback te geven op het ontwerp.

Verschillende disciplines met één doel
In acht weken hebben de leerlingen en studenten zich verdiept in het dagelijks leven van Pieter Bas en zijn wensen en behoeften. Ook de eisen die aan de challenge werden gesteld, vormden een belangrijk onderdeel binnen de opdracht. Zo moest het idee een online omgeving bevatten en mochten er geen hoge kasten of moeilijk bereikbare voorwerpen zichtbaar zijn. Daarnaast moest het concept of idee getest kunnen worden om onveilige situaties te voorkomen.

Een virtuele keukenervaring
Zo ontwikkelden studenten HBO-ICT van De Haagse Hogeschool een webapplicatie waarmee gebruikers zelf een keuken in 3D kunnen samenstellen. Deze virtuele keuken kan vervolgens worden bekeken via een VR-headset – een ervaring die tijdens de eindpresentatie werd gedemonstreerd. Directeur Ferre Leujes van Pronk Ergo reageerde enthousiast: “We komen hiermee heel dichtbij het beeld dat we voor ogen hadden. We waren al van plan om op beurzen te staan met VR-demo’s van onze keukens, dus het concept van de studenten vervult deze rol perfect.”

De studenten dromen verder: zij zien een compleet ‘warenhuis’ voor zich: een online VR-omgeving waarin gebruikers verschillende keukenontwerpen kunnen ervaren en testen. Een veelbelovende stap richting meer inclusieve, gepersonaliseerde oplossingen.

Specialisten in woningaanpassingen
De andere eindpresentaties werden ook enthousiast ontvangen door Ferre Leujes: “Hoe leuk is het om jongeren van verschillende opleidingen uit Zoetermeer en omgeving op deze manier uit te dagen en te betrekken bij ons bedrijf en onze specifieke bedrijfstak. In alle presentaties zie je terugkomen dat er echt goed naar de wensen en behoeften van Pieter Bas is geluisterd. We kijken al uit naar een vervolg op deze challenge, een 2.0 versie.”

Ook Stefan Hollebrandse, docent bij het Oranje Nassau College, is enthousiast over het initiatief en de challenge: “Ik ben heel trots op onze leerlingen en de presentatie die ze hebben gegeven. Daarnaast is het enorm leuk om te zien hoe de andere leerlingen en studenten het project hebben aangepakt. We denken vaak direct aan een eindproject, maar het is prima om ook een conceptfase te presenteren. Het idee hoeft niet af te zijn, als de opdracht maar gaat leven. Het gaat om innovatie en creatief nadenken en dat zijn geen dingen waar leerlingen en studenten dagelijks mee te maken hebben.”

Oplossingen in het Park die ertoe doen
Arianne Riedijk, projectleider van het Experimenteerhuis, ziet de Smart Kitchen Challenge als een mooi voorbeeld van wat er allemaal mogelijk is als onderwijs, innovatie en zorg samenkomen: “Tijdens de challenge krijgen leerlingen en studenten gerichte feedback op hun ontwerp. Daardoor voelen ze zich gezien en gewaardeerd – door cliënten én bedrijven. Dat geeft zelfvertrouwen, vergroot hun leervermogen en maakt leren in de praktijk leuker en betekenisvoller. Een absolute win-win situatie voor alle studenten, het werkveld, cliënten en bedrijven.”

Het Experimenteerhuis is gevestigd in de Dutch Innovation Factory, hart van het Dutch Innovation Park in Zoetermeer. Een plek waar dagelijks wordt gebouwd aan de toekomst van leren, in een omgeving waar innovatie, technologie en maatschappelijke impact samenkomen. Het multidisciplinaire onderwijs dat hier ontstaat – zoals tijdens deze Smart Kitchen Challenge – laat zien hoe waardevol en inspirerend het is als verschillende werelden letterlijk onder één dak samenwerken aan oplossingen die ertoe doen.

Een robotarm die meebeweegt met de mond en verschillende soorten bestek kan gebruiken en die ook de soep warm houdt. Dat is één van de verrassende oplossingen die studenten en leerlingen hebben bedacht om te kunnen eten zonder handen.

Tijdens de eindpresentatie van de zorgchallenge ‘Eten zonder handen’ bij Rijndam Revalidatie in Rotterdam presenteerden Technasium-leerlingen van Melanchthon Bergschenhoek en Oranje Nassau College Parkdreef, IT-studenten van De Haagse Hogeschool en Verpleegkunde-studenten mboRijnland uit Zoetermeer hun oplossingen aan elkaar. Een unieke samenwerking tussen voortgezet onderwijs, mbo en hbo.

Bij de opening van de eindpresentatie kijkt Jaya (vierdejaarsstudent Verpleegkunde bij mboRijnland) terug op een effectieve samenwerking: “We hebben elkaar echt nodig. Wij hebben ervaring met het werken met zorgprofessionals en hebben cliënten in beeld die behoefte hebben aan een eetrobot. Deze input konden de HBO-ICT-studenten en leerlingen van de middelbare scholen meenemen bij het bedenken en maken van de robotarm. Mooi dat dit wordt doorontwikkeld tijdens een volgende zorgchallenge bij Rijndam.”

Zonder te knoeien
Daarna trappen de HBO-ICT-studenten af met hun eindpresentatie. “Een robotarm is handig voor mensen die minimale kracht in hun onderarm en handen hebben en daardoor vaak niet zelfstandig kunnen eten. Onze oplossing is een assistent robotarm die meebeweegt met de mond en verschillende soorten bestek kan gebruiken. De vereisten zijn dat de robotarm een lepel stabiel, zonder te knoeien naar de mond brengt, met een afdekklep eroverheen, zodat de soep warm blijft. We hebben ook grijpertjes bedacht waarmee salade kan worden gegeten.”

Om ervoor te zorgen dat de robotarm de mond goed kan bereiken, maken de studenten gebruik van gezichtsherkenning. Vervolgens worden alle drie de elementen (de robotarm, het bestek en gezichtsherkenning) met elkaar verbonden. Een van de studenten vertelt: “We hebben nu gewerkt met een bestaande, niet-werkende arm, maar als er meer tijd en geld beschikbaar is, dan kan de arm met een 3D-printer worden gemaakt.”

Een soeplepel en het eten van een salade, dit hebben de studenten niet zelf bedacht. Tijdens de kick-off van deze zorgchallenge drie maanden eerder in het Experimenteerhuis in Zoetermeer waren ervaringsdeskundigen Robin en Sana aanwezig. Door hun spierziekte weten zij alles van eten zonder handen. Zo vertelden zij dat hun robotarm heel traag werkt. “Mijn eten is na drie happen al koud. Soep eten of een tompouce is al helemaal niet te doen. We willen zelfstandig kunnen eten, zonder hulp van anderen,” was de wens van Sana.  Een duidelijk verzoek dus, waar de deelnemers serieus mee aan de slag zijn gegaan.

Out-of-the-box denken
De leerlingen van het Technasium van het Oranje Nassau College Parkdreef laten het door hun bedachte ontwerpproces en het definitieve ontwerp zien via een posterpresentatie. Hier komen verrassende elementen naar voren. Maak de robotarm met een clip vast aan de rolstoel en maak de arm van aluminium, want dat is goedkoop en gerecycled. Ook zij hebben goed geluisterd naar de wensen van Robin en Sana. “Bij het eten van een tompouce maak je gebruik van haakjes aan de robotarm, die eerst de bovenkant eraf haalt en daarna kan je de onderkant eten. Oh ja, en de robotarm bestuur je natuurlijk met je telefoon via een app,” licht één van de leerlingen het ontwerp toe.

Reggy Koster, ergotherapeut bij Rijndam Revalidatie, reageert enthousiast op de eindpresentaties. “Ik vind het heel mooi dat leerlingen en studenten goed hebben geluisterd naar de wensen van Robin en Sana. Ze denken out-of-the-box en denken goed na welke mogelijkheden er zijn. Regelmatig zit ik met experts om de tafel om oplossingen te bedenken voor mijn cliënten of omdat ouders graag wensen dat hun kind zelfstandiger kan leven. Dat proces hebben zij nu ook uitgevoerd. Heel waardevol.”

Leren van elkaar
De zorgchallenge ‘Eten zonder handen’ komt voort uit het Experimenteerhuis. Onder aanvoering van het Centrum voor Innovatief Vakmanschap (CIV) Welzijn & Zorg werken mboRijnland, De Haagse Hogeschool, Oranje Nassau College, Melanchthon Bergschenhoek, Vierstroom Zorg Thuis, gemeente Zoetermeer, Palet Welzijn en InZet, Mobile Care, Samen Zoetermeer Gezond en ZWconnect hier aan innovatieve projecten rondom zorgtechnologie. Studenten, zorgprofessionals, cliënten en mantelzorgers experimenteren met zorgtechnologische producten.

Projectleider Arianne Riedijk: “Zoals dit project ‘Eten zonder handen. Het unieke hieraan is dat die verschillende leerlijnen samenwerken, inclusief het voortgezet onderwijs.”

Cher (docent aan het Oranje Nassau College) beaamt dit: “Die samenwerking tussen verschillende onderwijsinstellingen is zo belangrijk. Ze leren van elkaar tijdens zo’n proces. Mijn leerlingen zijn echt gegroeid. Bovendien komen zij in aanraking met een eventueel toekomstig beroep.”

Die combinatie van leren in de praktijk maakt dit project helemaal bijzonder. Of zoals Annaroos, eerstejaars HBO-ICT-student zegt: “Het is mooi om in contact te komen met de plek en de mensen voor wie wij deze opdracht bedenken.”

Vijf Zoetermeerse Applied Data Science & AI-studenten gingen met de Self Driving Challenge de strijd aan tegen andere hogescholen en universiteiten om een podiumplek te bemachtigen. Een semester lang hebben de studenten gewerkt om de zelfrijdende kart vijf obstakels te laten voltooien tijdens de finaledag op het RDW-testcentrum in Lelystad. Gefeliciteerd Busse, Johan, Jasper, Julia en Tim met het behalen van de tweede plek. Hoe gingen de weken naar de finaledag toe? Hoe verliep de finaledag? En zijn de studenten tevreden over hun prestatie?

Even een terugblik op het circuit dat de studenten moesten afleggen. De teams concurreren met elkaar door zelfrijdende voertuigen een aantal tests zo goed mogelijk te laten uitvoeren op de testbaan, zoals stoppen bij een verkeerslicht, parkeren en rekening houden met een overstekende voetganger. Het team waarvan het zelfrijdende voertuig de tests het beste, snelste en veiligste uitvoert is de winnaar van de Self Driving Challenge.

De voorbereidingen
De voorbereiden waren in één woord: stressvol. Julia Boschman: “Eén week voor de finaledag kregen we het meeste pas werkend. Een andere auto inhalen was nog maar één keer gelukt. Daarnaast hadden we ook nog andere vakken en deadlines.” Maar toch werd de finaledag een groot succes.

14 juni: finaledag in Lelystad
De Haagse Hogeschool was al eerste aan de beurt. Busse: “Het was fijn dat we als eerste aan de beurt waren. Je hebt nog geen druk van andere groepen. We hebben wel de hele dag met zenuwen naar de andere teams gekeken.”

Julia: “We hebben vijf van de zes obstakels gehaald. De zelfrijdende kart ging keurig rijden wanneer het stoplicht groen werd, paste de snelheid aan tijdens het passeren van de snelheidsborden, stopte voor het rode stoplicht en haalde een andere auto in binnen de lijnen. Door te veel wind ging het obstakel met de overstekende persoon niet door, dus die heeft iedereen gehaald. Het laatste obstakel het inparkeren hebben we niet gehaald, omdat we daar niet zijn aangekomen.” De zelfrijdende kart is afgehaakt tijdens een scherpe bocht. Busse: “Dat was een grote uitdaging. De bocht is zo scherp dat er één lijn voor de camera volledig wegviel. Het insturen werd hierdoor te vroeg geactiveerd, dus nam de zelfrijdende auto de binnenbocht waardoor er één wiel over de lijn kwam.”

De prijsuitreiking
Er waren veel toeschouwers naar het RDW-testcentrum in Lelystad gekomen en daarnaast waren er veel online toeschouwers via de livestream. “We zijn allemaal het podium opgeroepen en kregen een medaille. Julia: “Onze mascotte hebben we natuurlijk ook mee het podium opgenomen.”

Trots
Busse: “We zijn zeer tevreden over de Self Driving Challenge. Wij zijn tweedejaarsstudenten, hebben geen voorkennis van programmeren, hebben dit als bijvak gevolgd naast andere vakken en alsnog zijn we op het podium beland. Daar zijn we erg trots op.”